De giraf is een zoogdier. Zoogdieren hebben haar of een vacht, de meeste zijn levendbarend (ze leggen dus geen eieren) en ze voeden hun jongen met melk.

 

Een mannetjes-giraf is gemiddeld 5,3 meter hoog en een vrouwtjes-giraf 4,3 meter. 500 tot 1500 kg

leeftijd 15 tot 25 jaar

Daarmee zijn de giraffen het hoogste van alle zoogdieren.

Een giraf heeft een lange nek en lange poten. Dat is handig omdat hij dan snel kan lopen (tot wel 50 km per uur!) en hoog in een boom bladeren kan eten.

 

 

Giraffen leven meestal in groepen van 4 tot 17 giraffen

Iedere giraf heeft een ander vlekkenpatroon. Daardoor kun je ze uit elkaar houden.

Op twee kilometer afstand kan een giraf een mens zien lopen.

 

Een giraf slaapt met zijn ogen open. Hij slaapt een kwartier in 24 uur.

Zijn nek zit dan tussen zijn poten of in een bocht naar achteren. In een kudde slaapt er altijd maar een en de andere houden de wacht.

waar leven giraffen

Giraffen komen alleen voor in Afrika op de savannen waar heel veel bomen en struiken staan. Ze trekken de hele tijd van de ene plaats naar de andere. Ze willen niet graag in dichte bossen leven want daar kunnen ze zich niet goed bewegen. Op kale vlakten komen ze ook niet want daar kunnen ze niets vinden om te eten.

 

voeding 

Als de giraffen bij een rivier komen inspecteren ze eerst de omgeving. Dan pas gaan ze naar de oever van de rivier. Om met zijn kop bij de grond te komen moet de giraf zijn poten wijd uit elkaar zetten. Een van de giraffen staat altijd op wacht als de andere giraffen gaan drinken.

Eten gaat gemakkelijker dan drinken

De bladeren van bomen zijn vanwege de hoogte tegen de meeste herbivoren beschermd. Giraffen kunnen echter vanwege hun lange nek eenvoudig deze bladeren bereiken. Met behulp van hun lippen en lange tong kunnen zij de bladeren van de takken plukken. Zij eten in totaal meer dan 60 kilo aan gebladerte per dag. Giraffen hoeven echter maar om de paar dagen te drinken omdat de bladeren een grote hoeveelheid vocht bevatten.

 

Een giraf eet de hele dag door, ook ’s nachts. Ze eten meer dan 12 van de 24 uur.

Hij gaat van de ene boom naar de andere om lekkere blaadjes uit te zoeken.

Giraffen eten graag bladeren van de acacia. Zijn tong is ruw en hard en daardoor heeft hij geen last van de doornen van de acacia. De kleur van zijn tong is zwart en hij kan wel 40 cm.lang worden.

Een giraf krult zijn tong om de takken en dan trekt hij de bladeren er vanaf die hij dan snel opeet. Na het doorslikken wordt het eten weer uitgebraakt om opnieuw goed te kauwen en met speeksel te vermengen.

Zijn lippen zijn heel beweeglijk.

Met blaadjes aan een hele hoge boom heeft de giraf geen moeite. Hij hoeft alleen maar zijn hals uit te rekken.

 De bladeren van bomen zijn vanwege de hoogte tegen de meeste herbivoren beschermd. Giraffen kunnen echter vanwege hun lange nek eenvoudig deze bladeren bereiken. Met behulp van hun lippen en lange tong kunnen zij de bladeren van de takken plukken. Zij eten in totaal meer dan 60 kilo aan gebladerte per dag. Giraffen hoeven echter maar om de paar dagen te drinken omdat de bladeren een grote hoeveelheid vocht bevatten.

Giraffen eten behalve blaadjes ook graag schors, bloemen en vruchten.

Ze eten bijna nooit kruiden van de grond omdat hun poten zo lang zijn. De nek van de giraf is eigenlijk te klein in verhouding tot de lengte van zijn poten.

 

De giraf kan heel goed een paar dagen zonder water. Net als de kameel krijgt hij veel vocht binnen met de bladeren die hij eet.

Hij eet soms botten van andere dieren want dat is voor de kalk.

Een giraf eet 60 kg voedsel per dag.

 

voorplanting

De vrouwtjes leven in groepen van een stuk of tien en de mannetjes zwerven rond tussen de vrouwtjes. Ze willen graag paren. Een vrouwtje wil alleen maar paren als ze vruchtbaar is. De hengst laat het vrouwtje urineren en aan haar plas ruikt hij of ze dat is. Soms vechten de mannen om een vrouw. Ze slaan dan met hun nekken tegen elkaar.  Dat heet nek-vechten.

Met de paring doet de hengst heel wat acrobatiek. Een paring duurt maar een paar seconden.

Na 15 maanden wordt de baby-giraf geboren. De moeder staat daarbij. De baby-giraf valt van 2 meter hoog op de grond maar daar kan hij wel tegen. Na een kwartiertje kan hij al staan.

De eerste maand is het jong veel bij de moeder. In giraffenmelk zit veel vet en het jong groeit dan heel snel. Na een jaar is hij al 3 meter hoog.

Jonge giraffen drinken zes maanden bij hun moeder. Na drie weken eten ze ook al wat blaadjes.

 

Bescherming

 

Vroeger werd er op de giraf gejaagd om zijn vlees. Al sinds eeuwen word er door Afrikanen gejaagd op de giraf. Dat doen ze omdat ze zijn vlees heel erg lekker vinden. Toen de Afrikanen dat als enigen op hun eigen ouderwetse manier deden  was dat geen bedreiging voor de soort vooral omdat volwassenen giraffen vrijwel geen natuurlijke vijanden hadden. Groepen van 100 dieren waren niet ongewoon. Maar toen de blanken kwamen werden er hele groepen tegelijk afgeslacht vooral in Zuidelijk Afrika. Aan het eind van de vorige eeuw was het aantal giraffen enorm verminderd.

In Oost-Afrika gingen mensen jagen voor de lol en om daar prijzen mee te winnen.

Nu zijn er een aantal reservaten opgericht waar de giraffen kunnen leven.

 

De giraf kan nu heel goed met het vee en met de mens leven want hij hindert ze niet, hij eet andere plantensoorten dan het vee. Ze worden nu wel bedreigd door stropers. Zij doden giraffen voor de haren van hun staart. Daar maken ze geluksarmbanden en vliegenmeppers van.

De botten van de giraf worden soms door West Afrikaanse stammen gebruikt om muziekinstrumenten van te maken.

Soms kunnen giraffen gelukkig ontsnappen aan de vallen die de stropers neerzetten.

 

Het gebied waar de giraf leeft wordt steeds kleiner. De begroeiing waar ze van leven wordt aangetast door de droogte en mensen kappen hout om hun akkers uit te breiden en als brandhout. In West Afrika is het aantal giraffen erg verminderd.

Het Wereld Natuur Fonds heeft samen met Nigeria een project opgezet voor een beter leefgebied voor de giraf.

 

Roofdieren in de omgeving

Op de Afrikaanse savanne komen allerlei roofdieren voor. Ze hebben vooral gemunt op de zwakkere dieren. Jonkies en zieke giraffen hebben hierdoor een grotere kans om aangevallen te worden dan volwassen exemplaren. Ze hebben echter een aantal eigenschappen die de kans op een aanval van een roofdier verkleinen. Volwassen exemplaren kunnen bijvoorbeeld een maximale snelheid behalen van meer dan 50 kilometer per uur. Dit zorgt ervoor dat ze (voor een korte tijd) roofdieren kunnen ontlopen. Langere afstanden kunnen zij namelijk slechts met 15 kilometer per uur afleggen.

Het beschermen van het nageslacht

Onderzoekers hebben ontdekt dat vrouwtjesgiraffen dikwijls op elkaars nageslacht letten. Dit vergroot de kans dat hun eigen kroost in het vervolg op dezelfde wijze beschermd wordt. Zo'n groep wordt een 'kudde' genoemd. Soms bestaat een kudde voor een deel uit jonge mannetjes. Deze exemplaren zijn dan nog te jong om in een mannetjeskudde mee te lopen en de concurrentie aan te gaan. Hier wordt namelijk gevochten om de koppositie. Oudere giraffen leven niet in een kudde en moeten hierdoor beter op hun omgeving letten.

Giraffen houden hun omgeving goed in de gaten

Giraffen hebben een uitstekend gezichtsvermogen waardoor zij roofdieren al vanaf een afstand zien aanlopen. Dit geeft hen het voordeel om op tijd het gebied te verlaten. Tegelijk kunnen zij elkaar op de hoogte stellen van het gevaar. Wanneer er zand in één van hun ogen terechtkomt, kunnen ze dit oog apart openen en sluiten totdat het vuil verwijderd is. Tevens hebben zij lange wimpers die de ogen beschermen. Deze wimpers kunnen namelijk voorkomen dat er stofdeeltjes in de ogen terechtkomen. Hiernaast biedt het bescherming tegen doorns die zich in takken en struiken bevinden. Zijn gezicht komt namelijk hier regelmatig mee in aanraking wanneer hij zit te eten.