info/leeftijd/uiterlijk/voedsel/voortplanting

 

Verspreidingkust   Zuid-Afrika en Namibië

Leeftijdtot 25 jaar

Voedingvis (ansjovis, sardines e.d.), inktvis en kreeftachtigen

Lengte 2 - 2,3 m (mannetje), vrouwtje 1,2 - 1,6 m, bij geboorte 60 - 80 cm

Gewicht 200 - 360 kg (mannetje), vrouwtje 40 - 80 kg, bij geboorte 5 - 6 kg

Zeeberen hebben een dichte vacht en - net als de zeeleeuwen - uitwendige oorschelpen. Het mannetje is aanzienlijk groter dan het vrouwtje. Anders dan de meeste zeeberen blijft de Kaapse zeebeer het gehele jaar in hetzelfde regio. De jongen verblijven in crèches als hun moeder soms dagen achtereen op zee naar voedsel zoekt

Een mannetjes pelsrob is op 4,5 jarige leeftijd geslachtsrijp en een vrouwtjes pelsrob ietsjes eerder, op 3,5 jarige leeftijd. Crèches bevinden zich voornamelijk in een rotsachtige omgeving. In de maand oktober komen de mannelijke Kaapse pelsrobben aan land bij de broedplaatsen. Daar zullen ze vechten voor dominantie en tevens voor een zo groot mogelijk stukje grond, c.q. territorium, waar ze kunnen paren.

 Bij deze gevechten kan het er behoorlijk hard aan toe gaan met patserig gedrag, harde geluiden, en zelfs fysiek geweld waarbij de dood tot gevolg niet ongewoon is. Het stukje veroverde grond is erg belangrijk want hoe groter het stukje territorium, hoe aantrekkelijker het mannetje is voor het vrouwtje, en de vrouwtjes zijn erg kieskeurig! Soms willen de vrouwtjes alsnog over stappen naar een andere harem. Gedurende deze tijd eet het mannetje niet.

 Hoe aantrekkelijker het mannetje is, hoe groter zijn 'harem' wordt waarbij het aantal vrouwtjes binnen een harem wel 66 stuks kan bereiken. Het territorium van het mannetje blijft ongeveer zes weken in stand en deze zal hij dientengevolge ook verdedigen met veel geweld als het moet. Interessant om te weten is dat de pelsrobben gedurende het jaar nooit ver van hun 'eigen' stukje land afdwalen omdat er altijd wel baby's worden verzorgd door het jaar heen. Migratie onder de koloniën pelsrobben is ook niet standaard, echter het kan weleens voorkomen dat pelsrobben uit een specifieke kolonie terug te vinden zijn in een andere kolonie pelsrobben.

 Het paren neemt plaats in het voorjaar, in oktober, en bereikt een piek tussen november en december. Een vrouwtjes pelsrob heeft een lange zwangerschap van 368 dagen en zal vervolgens bevallen van één jong. Pasgeboren pups zijn geen lichtgewichten, ze wegen 4,5 tot 7 kilo met een lengte van 60-70 cm. Ze worden geboren met een pikzwarte vacht die ze in de loop der maanden uiteindelijk kwijt zullen raken in februari-mei.

 Kaapse pelsrobben eten vis, pijlinktvis en krab

Een aanval van dit soort en kaliber was nog nooit eerder gedocumenteerd, laat staan door iemand gezien. Men wist niet eens dat pelsrobben haaien aten. Chris Fallows legde de aanval vast op camera, de eerste beelden ooit van zo'n aanval. Vermoed wordt dat de pelsrobben door gebrek aan vis, de Kaapse pelsrob eet makreel, anchovis en sardientjes, nu ook haaien aan hun menu hebben toegevoegd. Opvallend was echter het feit dat de pelsrob alleen de ingewanden van de haaien at, de rest liet hij achter. Duikers hebben intussen ook laten weten dat ze pelsrobben ook andere haaiensoorten hebben zien aanvallen en eten. Soms eten ze ook zwartvoetpinguïns.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Helaas is er geen rust gegund aan het vrouwtje, want zes dagen nadat ze is bevallen zal ze weer paren met het mannetje en weer zwanger raken van haar volgende jong. Gedurende de eerste 7-10 dagen na de bevalling zal de moeder bij haar jong blijven en het voeden met dikke, voedzame melk. Daarna keert ze weer zeewaarts en zal ze tussen de 4-6 dagen afwezig zijn om zichzelf te voeden en vervolgens weer terugkeren naar de kolonie en haar jong weer voeden zo'n 2-5 dagen lang.

 

 

Als de moeder na een paar dagen weg te zijn geweest weer terugkeert zal ze haar eigen jong weer weten te lokaliseren via zijn roepgeluid en geur. Alle baby pelsrobben zullen terugroepen, maar zij zal altijd de roep van haar eigen jong herkennen. Dit proces herhaalt zich telkens weer en de moeder pelsrob zal haar jong ruim 8-10 maanden zelf blijven voeden.

 

 

Relatie tot de mens

Vroeger en nu nog steeds wordt er op Kaapse pelsrobben gejaagd voor hun vacht en voor hun blubber. Jaarlijks wordt er gedurende de maanden augustus-november nog steeds in Namibië grootschalig op de arme pelsrobben gejaagd. Namibië verklaart dat dit nodig is om de visserij te beschermen, maar daar worden grote vraagtekens bij gezet door geleerden en natuurbeschermers die verklaard hebben dat er absoluut geen wetenschappelijk bewijs is om de argumenten van Namibië te grondstaven.

 

De grootschalige jacht op pelsrobben begon al in de 17e eeuw en men schat dat er alleen al sinds 1900 ruim 2,7 miljoen pelsrobben zijn afgeslacht. Zo werd er door het land een quotum vrijgegeven waarin het in het jaar 2000 toegestaan werd om 60.000 baby pelsrobben en 7000 volwassen mannetjes af te slachten. Bij deze massaslachtingen worden de baby pelsrobben doodgeknuppeld en de volwassen mannetjes doodgeschoten. De media wordt tijdens de jacht massaal geweerd wat logischerwijs weer tot grote onrust leidt omdat er geen zicht kan worden gehouden op de hoeveelheid dieren die worden gedood.

 

Ondanks alle tegenwerking en de maatregelen die de Namibische regering nam om de media uit de buurt te houden lukte het toch een groepje natuurbeschermers om in 2000 stiekem opnames van de gruwelijke jacht van dat jaar te maken die vervolgens uit werden gezonden op de Zuid Afrikaanse televisie.

 

Tijdens deze opnamen kon men zien dat jagers zonder blikken of blozen als beesten tekeergingen tijdens het slachten. Ook maakten de jagers geen gebruik van een verplichte 'sticker', een wapen dat gebruikt wordt om baby zeehonden door het hart te steken om een snelle dood te garanderen nadat ze geknuppeld zijn.

 

In Zuid-Afrika worden de Kaapse pelsrobben al sinds 1893 beschermd. Toch werd in 1999 en 2000 een groepje jonge mannetjes pelsrobben geslacht bij het eiland Malgas om zodoende jonge Jan van Gent vogels te beschermen tegen de hongerige zeehonden.

 

 

IUCN

 

 

 

 
 
 
 

Maak jouw eigen website met JouwWeb